به گزارش قدس آنلاین، در دعای روز بیستم و سوم ماه مبارک رمضان آمده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللّهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَی القُلوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذْنِبین»
«خدایا بشوی مرا در این ماه از گناه و پاکم کن در آن از عیب‌ها و آزمایش کن دلم را در آن به پرهیزکاری دل‌ها، ای چشم پوش لغزش‌های گناهکاران»
حجت‌الاسلام والمسلمین مجید سینایی استاد حوزه در شرح عبارت «اللّهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ» می‌گوید: در فرهنگ قرآن و روایات ائمه معصومین(ع) شاهد هستیم که بارها بیان شده است که بوی بد گناه و آلودگی آن در باطن انسان توسط فرشتگان و مخلوقاتی که مشام روحانی دارند استشمام می‌شود.
وی ادامه داد: چهره انسان وقتی آلوده به گناه است شبیه به کسی است که بر روی صورت او لجن، گل و لای و ناپاکی‌ها مالیده شده است، همچنین دست انسان گناه‌کار آلوده است همانند کسی که دستش را در ناپاکی فرو برده است. تمام آنچه در مورد انسان گناه‌کار گفتیم شاید در عالم ظاهر نبینیم اما در عالم باطن مشهود است و بعد از مرگ پرده‌ها کنار می‌رود و انسان می‌بیند که فرد گناه‌کار صورت و دستش به لجن متعفن شده و ممکن است خود ما هم به این گناه گرفتار باشیم. بنابراین در فرهنگ معنوی و انسانی قرآن و اهل‌بیت(ع) این طور است که از خداوند می‌خواهیم ما را از جرم و گناهی که دست و صورت ما را آلوده کرده است پاک کند.
وی افزود: در هنگام وضو هم داریم که خدایا من اگر با این صورت گناه می‌کردم هم اکنون صورت خود را از گناه پاک می و استغفار می‌کنم اما شستن ظاهر صورت اگر با آب و صابون است شستن باطن صورت با استغفار و ترک گناه است. همچنین شستن دست از گناه به این معناست که ما دست از انجام یک گناه بکشیم و به آب توبه و دیده از آن گناه دست بشوییم. در شب قدر یکی از کارهایی که ما می‌کنیم این است که با اشک چشم اعضا و جوارح خود را از گناه پاک می‌کنیم.
نظر شما